Asnyk

Naprzód! przez zawichrzone ludzkości przewały!

Naprzód! przez kolumn świata strzaskane zwaliska!

Naprzód poprzez przeklęte wojen bojowiska

I jasne cisze świętej pokojowej chwały!

Naprzód przez głód i przesyt, przez skarby i nędzę,

Naprzód przez śmierć i życie, rozkosz i męczeństwa,

Naprzód przez cały wielki wszechbyt człowieczeństwa!

Nie możem przestać istnieć — więc natężmy wolę

Los zwalczyć i szczęśliwszą wyrwać mu z szpon dolę!

Moc ducha przeciw ślepej fatalnej potędze!

Naprzód! Lepiej w gonitwie do słońca w proch runąć,

Niż czołgać się po ziemi! Krwi swej wylać rzeki

W obronie pragnień życia: niż by przyszłe wieki

Epoce naszej miały w twarz z pogardą plunąć!